Terreurdreiging, radicalisering, angst. Het zijn termen die we vandaag niet meer gebruiken in het kader van situaties ver van ons. De dreiging staat letterlijk voor onze deur. Het is onrustwekkend, schrijnend, eigenlijk kunnen woorden niet uitdrukken hoe ik me hierbij voel. Maar de schouders ophalen en passief blijven toekijken, weiger ik te doen. Het is ieders verantwoordelijkheid, burgerplicht zo je wil, hoe klein die misschien ook mag doorwegen, om het tij mee te doen keren.
Als schepen voor jeugd wil ik de nadruk leggen op de belangrijke rol die ons jeugdbeleid kan spelen en momenteel ook speelt in het aanpakken van deze problematiek.
Het lijkt misschien geen directe aanpak, maar is daarom niet minder efficiënt.
Een jeugdvereniging is een warme en vormende bakermat in het leven van vele jongeren.
Jeugdverenigingen zijn een zinvolle en toekomstgerichte aanvulling in de opvoeding van kinderen en jongeren tot verantwoordelijke burgers. Bovendien versterken ze in hun eigen buurt het sociale weefsel en de ontmoetingen tussen ouders van alle rang, stand en afkomst. Kinderen en jongeren leren er zelf belangrijke maatschappelijke waarden en creëren zo hun eigen kansen voor de toekomst.
Daarnaast zijn er in onze stad 30 professionele jeugdwerkingen aan het werk. Op hun eigen manier bieden ze kinderen, tieners en jongeren competentiegerichte vaardigheden, verantwoordelijkheden en een netwerk aan.
Zo krijgen jongeren een breed platform aangeboden. En dat is noodzakelijk om een generatie zelfbewuste, open en sociale jonge burgers te vormen die, goed verankerd in onze samenleving en verbonden met elkaar, volwaardige deelnemers aan het publieke leven kunnen zijn.
Als schepen van jeugd is het voor mij belangrijk om via jeugdverenigingen en -organisaties onze kinderen en jongeren blijvend ondersteuning te bieden in hun vrije tijd. Leid(st)ers, jeugdwerkers of monitoren staan vaak het dichtste bij kinderen en jongeren. Hierdoor kunnen ze bij eventuele problemen kort op de bal spelen, een steunpunt en vertrouwenspersoon zijn en hun enthousiasme en engagement overdragen op een volgende generatie.
Mede dankzij de jeugdsector krijgen tal van jongeren de kans om hun competenties voluit te ontwikkelen.
En talent is er wel degelijk aanwezig in onze stad.
Dagelijks zie ik gedreven, inventieve, verantwoordelijke en leergierige jongeren de revue passeren. Jongeren die aangereikte kansen met beide handen grijpen! Elke dag opnieuw ontdekken ze wat ze zelf waard zijn en niet temidden van oorlogsgeweld maar wel in een veilige omgeving.
Ik ben er rotsvast van overtuigd dat er nog vele jongeren in Antwerpen ronddolen die op zoek zijn naar een eigen identiteit. Op zoek naar de kern van zichzelf, op zoek naar het eigen kunnen en hun eigen talent.
Aan hen deze duidelijke boodschap: “Stap verdomme (vergeef mij voor éénmaal het woordgebruik!) door de open deur van de jeugdwerking en grijp je kansen!”
Vanuit mijn eigen geloofsovertuiging wil ik dit delen: In de Koran, was het eerste woord dat geopenbaard werd ‘Iqra’. ‘Lees’.
Een duidelijke boodschap, zonder meer. Eén die ik zelf ook heel letterlijk neem: ‘Lees en informeer jezelf’.
Zo kijk je kritisch en weldoorvoed naar de wereld en onze maatschappij.
En dat is van onschatbare waarde, vooral nu! Geloof niet zomaar alles wat men vertelt maar neem de tijd om jezelf te informeren.
Het is een goede manier om feiten van meningen te onderscheiden. Maar wat nog belangrijker is: Hoe ga je ermee om, wat doe je er in feite mee?
Kort door de bocht gaat het al lang niet meer over ‘beter weten’, maar wel over het kritisch omgaan met de overvloed aan informatie die we krijgen.
Er is altijd een andere kant van het verhaal. Neem de tijd om ook die kant te verkennen.
Kijk ook kritisch naar jezelf en vraag je af wie je wil zijn. Besef dat je niet alleen staat in een samen-leving, al lijkt het soms wel zo. Vandaag leven we in een maatschappij waar iedereen los van elkaar dreigt te staan, waar alles wat ons over de grenzen van afkomst, geloof of vermogen verenigt wordt genegeerd of vergeten. Is het niet tijd dat we terug gaan vieren wat ons bindt? Dat we elkaar weer gaan herkennen en erkennen eerst en vooral als burgers van dezelfde stad, hetzelfde land, die met elkaar dezelfde rechten en plichten delen.
Neem daarom ook je tijd om je eigen geloof ‘tegen het daglicht te houden’.
Geloof vraagt vandaag de dag net om een kritische blik vanuit je eigen samenleving. Weet en aanvaard dat anderen jouw geloof misschien niet delen, maar nog altijd je medeburgers zijn die mee leven met jou in dezelfde stad, in hetzelfde land.
Een Nederlandse cabaretier heeft ‘geloven’ ooit treffend omschreven als “erop vertrouwen dat datgene wat je verhoopt, waar is”. Als je het mij vraagt een treffende uitspraak. Alleen moet je dan wel durven op zoek te gaan naar jouw waarheid. Je moet daarom even open en kritisch durven kijken naar je eigen geloof als naar de rest van de samenleving, incluis jezelf.
Ik besef als geen ander dat kritisch zijn, vooral voor jezelf, in tijden waarin er ontzettend veel kritiek is, een bijzonder moeilijke opdracht is die veel tijd en energie vergt.
Het is soms veel gemakkelijker om gewoon te geloven wat je wordt voorgehouden. Het geeft een gevoel van veiligheid. Maar trap niet in die val.
Als schepen van jeugd en als moslima vraag ik met luide stem aan alle Antwerpse jongeren, van alle religies of ongelovig, om kritisch om te springen met je eigen religie of overtuiging en jezelf steeds opnieuw te informeren. Geef jezelf de tijd hiervoor, het is meer dan de moeite waard!
Nabilla Ait Daoud 