Kinderopvang is cruciaal voor de maatschappelijke participatie van kinderen en ouders.
Het tekort aan kinderopvang is op zich al een groot probleem.
Wanneer betaalbare plaatsen in het gedrang komen, wordt het echter een urgent probleem.
De stad Antwerpen heeft de afgelopen 2.5 jaar alles in het werk gesteld om het tekort ten opzichte van de Barcelonanorm te verkleinen. De Barcelonanorm stelt dat 33 op de 100 kinderen (33%) tussen de 0 en de 3 jaar een plek moet hebben in de kinderopvang. In Antwerpen zitten we momenteel aan 27% ten opzichte van de Barcelonanorm. Dat zijn 1290 plaatsten te weinig. Vlaanderen heeft een ambitieus streefdoel van 50%. Dit wil zeggen dat Antwerpen een tekort heeft van 5319 plaatsen. Dit is het hoogste tekort in Vlaanderen.
In totaal zijn er 327 gemeenten in Vlaanderen. 67 gemeenten hebben een tekort ten opzichte van de 33% of 50% norm. Antwerpen spant de kroon met zeer grote voorsprong bovenaan de tekorten in absolute aantallen.
Om de hoognodige inhaalbeweging te realiseren vraagt Antwerpen aan Vlaanderen al zeer lang om in eerste instantie enkel de gemeenten uitbreiding te geven die de 33% norm niet halen en nadien te werken naar de 50% norm. Volgens schepen Ait Daoud heeft het geen enkele zin om momenteel middelen te blijven geven aan gemeenten die al lang de 33% norm behaalden.
De inspanningen van de stad hebben ervoor gezorgd dat er sinds 1 januari 2013 maar liefst 608 betaalbare plaatsen zijn bij gekomen in de kinderopvang in Antwerpen.
De kinderopvangtoelage bijvoorbeeld is één van die inspanningen. Hiermee betaalt de stad een deel van de factuur voor de zelfstandige kinderopvang die werken met een vast tarief.
Maar de kinderopvangtoelage is geen eindeloze oplossing. De stad Antwerpen heeft behoorlijk wat geld vrijgemaakt en haar verantwoordelijkheid genomen om tegemoet te komen aan een urgente nood. Het probleem van de betaalbare kinderopvang is dus niet opgelost en Vlaanderen moet haar verantwoordelijkheid nemen en naar de effectieve noden kijken.
Wanneer we het armoedecijfer in Antwerpen bekijken, is het duidelijk dat kinderopvang niet betaalbaar is voor iedereen. Dat kan alleen maar wanneer de noodkreet van Antwerpen effectief gehoord wordt in Vlaanderen. De stad probeert een zinkend schip boven te houden. Het is aan Vlaanderen om dat zinkend schip opnieuw te doen varen. Hiermee doe ik dan ook een oproep aan Vlaanderen dat Antwerpen dringend nood heeft aan een correct aantal inkomensgerelateerde plaatsen.
Het wordt tijd dat Vlaanderen haar verantwoordelijkheid neemt en een realistische verdeling doet van het aantal IKG plaatsen.
Nabilla Ait Daoud 