De Essentie

Verschillende mensen klaagden het voorbije weekend mijn blogpost aan. Ze veroordeelden mijn oproep om niet te slachten maar in plaats daarvan een gift te doen aan Syrische vluchtelingen. Vooral omdat ik die oproep koppelde aan een foto van de kleuter Aylan. De foto was duidelijk genoeg om reacties los te weken. Die reacties waren dan meestal ook niet doorspekt van enig argument. Mijn naam, het feit dat ik moslima ben en dat ik dan ook nog eens deel uitmaak van N-VA was blijkbaar genoeg om de riolen te laten overlopen, terwijl niemand het gebruik van de bewuste foto om een “progressieve” boodschap te brengen in vraag stelde.
Ik begrijp maar al te goed dat het gebruiken van de foto bij sommigen in het verkeerde keelgat is geschoten. Ik begrijp dat sommigen het ongepast vonden. Ik respecteer ook ten volle die mening.  Ik heb er goed over nagedacht om deze foto al dan niet te gebruiken, maar vond uiteindelijk dat beeld (dat verschrikkelijke beeld) bijzonder krachtig in al zijn afschuw.
Ik ben een moslima en reageerde als moslima. De voorbije dagen is het beeld veelvuldig gebruikt als een manier om mensen een geweten te schoppen. Ik heb niets anders gedaan.
De onbeschofte reacties echter die ik  – naast ook vele positieve – heb mogen ontvangen, dragen zelden bij tot enige vorm van constructief debat.
Het debat over het onverdoofd slachten ligt op tafel.
Daarnaast staat de vluchtelingenproblematiek voor onze deur. We mogen hierin niet alles verwachten van de overheid en de ‘bevoegde instanties’. Mensen moeten beseffen dat ze veel zelf kunnen doen. Dus ja, mijn boodschap ‘Waarom een dier laten lijden als je met een gift mensen kan helpen’ past in de oproep om zelf in actie te schieten en niet blind te zijn voor de miserie die voor je deur staat.

Als moslima ben ik geschoffeerd dat sommige landen als de golfstaten niemand opvangen, maar straks wel het offerfeest gaan vieren als vrome gelovigen. Daar gaat het offerfeest  niet om. Het gaat om mensen helpen die het minder goed hebben. Het slachten van een schaap en het vlees delen is daar een uiting van, niet de essentie. De essentie is solidariteit. En die is beter gediend met het geven van een gift aan kinderen, dan met het pijnlijk slachten van een schaap.