Wat zou je doen als je dochter zwanger thuiskomt: “ik sjot die gewoon buiten”
http://m.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160621_02350067?utm_source=t
“Ik ga ze slaan.
En met wat ga je ze dan slaan?
Ik ga die gast ophangen.
Ik gebruik de stok van onze cultuur.
Je gaat ze slaan met een lepel?
Ik ga ze gewoon graag zien.”
Na een paar minuten van misselijkmakerij kwam er dan toch een sprankeltje hoop. Opnieuw gevolgd door een resem walgelijke uitspraken. Ik kan ze jammer genoeg niet anders noemen.
Ik kan me behoorlijk wat vragen stellen bij de drie minuten online.
Ik wil gerust van wal steken met de vraag of ik dit nu allemaal wat moet relativeren. De reden waarom ik dat zou kunnen doen, komt straks terug in een andere vraag.
Het feit dat de inhoud van mijn maag zich gisterenavond spontaan wou tonen aan de buitenwereld, maakt duidelijk dat relativeren een beetje moeilijk is voor mij. Want er zijn wel degelijk woorden tot zinnen gemaakt die me behoorlijk doen nadenken waarom jongeren deze uitspraken doen. Zijn we dan toch achteruit aan het stappen wat ‘integratie’ betreft? Of zijn onze jongeren behoorlijk conservatief en compleet niet ruimdenkend? En vergeef me alweer de veralgemening, maar soms is het moeilijk een punt te maken zonder het even door te trekken. Ik weet dat er anderen zijn.
Zit breeddenkend opvoeden en nadenken over kwesties als “wat als”… dan niet meer ergens verweven in het onderwijs? Leren onze jongeren het niet meer aan om net iets meer genuanceerde uitspraken te bedenken? Wat niet wil zeggen dat kritisch nadenken verbannen moet worden uiteraard. Maar ze enige vorm van nuancering en redelijkheid meegeven, mag wel denk ik dan. Onderwijs lijkt me dan het meest neutrale instituut om dit te doen. Of is dat op zich al een issue?
Is het een issue om aan te stippen dat deze jongeren een toch wel vreemde gedachtegang hebben ontwikkeld in het aanschouwen, misschien wel ‘oplossen’ van een maatschappelijke realiteit? Want ik vraag me af hoe het komt dat hun redenering compleet uit de bocht gaat. Zonder uiteraard met het beschuldigend vingertje te gaan zwaaien, durf ik me ook wel de vraag te stellen of dit al dan niet in de thuiscontext verspreid wordt. Zijn het uitspraken die jongeren zich eigen maken door ze veelvuldig te hebben aanhoort? Misschien moeten die vragen eens gesteld worden?
Maar ik kan het dus ook gewoon allemaal wat relativeren. We weten allemaal dat montage ontzettend veel doet en hier ligt het er behoorlijk dik op. Met hier en daar nog een licht opsmukkend beeld- of filmfragment. Montage is één maar het nauwkeurig uitkiezen en mengen van je doelgroep is ook een manier om het geloofwaardig te laten overkomen. De nietsvermoedende Meir-ganger wordt in een hokje geduwd zonder het goed en wel te beseffen. Van de zeer vuil gebekte en choquerende ‘allochtone tiener’ tot de liefelijk, warme en begrijpende vrouw. Tja, relativering zal hier dan niet misstaan.
Maar moet ik onze Limburgse youtuber nu met een lepel slaan, omdat hij met zijn vragen misschien stoere en onredelijke uitspraken van puberende hormonen verspreid? Of moet ik hem lieflijk omarmen omdat hij jongeren een spreekbuis geeft en op zijn eigenste manier de vrije mening een kans geeft? Ik ben er nog niet uit.
Nabilla Ait Daoud 