Runderen die elektrische schokken krijgen, die geslagen worden, die onverdoofd geslacht worden… Opnieuw dook er gisteren een voorbeeld op van hoe het absoluut niet moet.
Hoewel het Offerfeest er jaarlijks voor zorgt dat dierenwelzijn een prominente plaats krijgt in het maatschappelijk debat, gaat dierenwelzijn uiteraard veel verder dan het debat over religieuze tradities. Elk dier dat moet lijden is er een te veel. Of het nu gaat om religieuze redenen, economische redenen of nog andere redenen. Nodeloos dierenleed is onaanvaardbaar.
De laatste jaren zien we dat het maatschappelijk debat rond dierenwelzijn sterker begint te leven. Dat is uiteraard een goede zaak. Het bewustzijn over dierenwelzijn groeit, niet alleen in onze stad maar ook daarbuiten. Deze trend kan ik alleen maar toejuichen.
Vroeger werd er in Vlaanderen weinig belang gehecht aan dierenwelzijn, waardoor bijvoorbeeld slachthuizen er minder aandacht aan schonken. De evolutie richting meer dierenwelzijnsbewustheid zorgt ervoor dat de slachthuizen noodgedwongen mee moeten evolueren. De consument neemt het niet langer dat dieren mishandeld worden, en terecht!
De voorbeelden van Tielt en Izegem tonen aan dat, hoewel het maatschappelijk debat groeit, er binnen de slachthuizen toch nog verschillende problemen zijn. Problemen op vlak van respect ten opzichte van dieren. Want in eerste instantie is aandacht voor dierenwelzijn toch een vorm van respect: respect ten opzichte van levende wezens.
De stem van de consument, samen met de extra maatregelen en controles vanuit Vlaanderen, hebben gezorgd dat een evolutie op gang komt. Een evolutie richting meer respect voor dieren, ook al zijn deze dieren onderdeel van de voedselketen of onderdeel van een religieuze traditie. Ik juich dan ook de plannen van minister Weyts, zoals het opstellen van een rapport per slachthuis met eventuele tekortkomingen en verbeterpunten en meer controles, toe.
Economische noch religieuze redenen mogen ooit een excuus zijn om een dier nodeloos te doen lijden.
Nabilla Ait Daoud 