Er is al veel geschreven over de Antwerpse lage-emissiezone. Er zijn voorstanders en er zijn tegenstanders. Dat is zo bij iedere ingrijpende maatregel. Maar helaas is niet alle informatie die over de lage-emissiezone verspreid wordt even correct, het meest recent nu door Willem-Frederik Schiltz.
Ik vind het absoluut onaanvaardbaar dat er op zo’n lichtzinnige wijze omgesprongen wordt met foute analyses. Foute analyses die het draagvlak van een belangrijke gezondheidsmaatregel compleet ondermijnen.
Want laat me duidelijk zijn: de Antwerpse lage-emissiezone is een noodzakelijke gezondheidsmaatregel ter bescherming van onze inwoners! Van een zelfverklaarde specialist op vlak van leefmilieu zouden we toch wat meer mogen verwachten…
Voor iemand die al jaren het beleidsdomein leefmilieu opvolgt is het toch wel beschamend om met dergelijke analyse naar buiten te komen. Van iemand die zich “al jaren inzet voor duurzame energie en economie, een beter klimaat en een bruisend Antwerpen” verwacht ik geen voorbarige analyses, gebaseerd op verkeerde parameters. Maar ik verwacht helaas duidelijk te veel.
Sta me toe om u toch de juiste informatie te bezorgen.
Het effect van een lokale maatregel zoals de lage-emissiezone op de luchtkwaliteit is bij uitstek niet gerelateerd aan de component PM10 van fijn stof, de enige component waar Schiltz over spreekt. PM10 is de groffere component van fijn stof dat voor een groot deel afkomstig is van bovenlokale factoren, zoals (Europese) industrie (bv. het Ruhrgebied), bouwwerven of zelfs Saharazand dat van over de Middellandse Zee binnen gewaaid komt.
Weersomstandigheden zoals droogte en weinig wind zorgen ervoor dat PM10 niet verdund wordt en blijft hangen. Uit de metingen van de VMM (Vlaamse Milieumaatschappij) blijkt inderdaad dat er dit jaar meer piekdagen waren voor PM10, maar dit blijkt geen Antwerps fenomeen. De drempels voor PM10 werden in de eerste helft van 2017 in heel Vlaanderen al vaker overschreden dan vorig jaar. Het droge voorjaar is vooral de verklaring voor dit fenomeen.
Een lokale maatregel zoals de lage-emissiezone is het best te evalueren aan hand van de hoeveelheid roet in de lucht. De lage-emissiezone weert immers de meest vervuilende wagens die vooral roet uitstoten. Roet is de schadelijkste component van fijn stof. Het is dan ook belangrijk om deze concentraties sterk te verminderen. De lage-emissiezone werkt bij uitstek op deze component. Wanneer we kijken naar het aandeel roet, dan laten de eerste resultaten van het VMM een positief beeld zien. In de lage-emissiezone daalt het roetaandeel, terwijl het stabiel blijft op de controlepunten buiten de zone.
Ik vind het echt onwaarschijnlijk dat de profileringsdrang zo hoog oploopt dat sommigen het blijkbaar oké vinden om foute analyses de wereld in te sturen. Foute analyses op voorbarige indicatieve cijfers die zelfs niet de juiste parameters bevatten… Je moet het maar durven!
Maar op die manier ondermijnt men opnieuw het draagvlak van een belangrijke gezondheidsmaatregel. Een maatregel die echt nodig is in Antwerpen. Hier doe ik niet aan mee! De gezondheid van onze inwoner ligt mij te nauw aan het hart om politieke spelletjes te spelen met foute cijfers en analyses.
De lage-emissiezone is een noodzakelijke maatregel die haar vruchten zal afwerpen, met name een leefbaardere stad voor jong en oud. Maar hoe dan ook moeten we uiterst voorzichtig blijven om nu al conclusies te trekken over hoe snel de effecten van de lage-emissiezone voelbaar zullen zijn. Ook de indicatieve cijfers van de daling van de roetconcentraties moeten voorzichtig gehanteerd worden. Gegeven de impact van de weersomstandigheden op de luchtkwaliteit moeten er minstens een jaar lang gegevens worden verzameld.
Ik ben echt verontwaardigd over zoveel onverantwoordelijke paniekzaaierij van iemand die beweert een vriend van het Antwerps luchtkwaliteitsbeleid te zijn. Met dergelijke vrienden heb je geen vijanden nodig.
Nabilla Ait Daoud 