Ik las onlangs een mooie stelling.
Eentje die je doet stilstaan en even doet nadenken. Altijd een leuk gegeven in een drukke agenda van een politica.
“Sinds 2007 woont meer dan de helft van de wereldbevolking in stedelijke gebieden. Deze tendens lijkt zich naar de toekomst toe alleen maar door te zetten. Wordt de stad de natuurlijke habitat voor de mens, net zoals de bijenkolonie voor de bij?”
Wisten jullie dat bijen niet altijd in kolonies geleefd hebben? Ik alvast niet.
Ze hebben dat blijkbaar op een bepaald moment afgesproken en ondertussen is het een norm geworden.
Een afspraak, een kunstmatig gegeven, is ontwikkeld tot iets natuurlijks.
Een konijn graaft een hol om in te wonen. Puur natuur. Wij zijn geboren met een baksteen in de maag, maar dat is onze cultuur blijkbaar. Hoe langer hoe meer mensen trekken naar de stad om te wonen. Wordt een stadleven dan uiteindelijk onze natuur?
Wordt of is de stad stilletjesaan onze natuurlijke habitat?
Indien “ja”, dan is het belangrijk goed en doordacht na te denken over hoe we die stad vorm geven.
Bij iedere keuze over de inrichting van de stad zou je je eigenlijk af moeten vragen: “Hoe zou ik het vinden als dit straks mijn natuur wordt?”
De tendens dat we binnen de stedelijke context hoe langer hoe meer de natuur opzoeken, is er eentje in stijgende lijn.
We verlangen hoe langer hoe meer naar het platteland in onze stadstuin, de moestuin op ons terras en de verticale tuin op onze gevel.
De kolonie van het platteland heeft in deze ook unaniem besloten de mens bij te staan in het verwezenlijken van onze stedelijke natuur.
Het is aan ons om elkaar in evenwicht te houden en ook onze bijenvrienden bij te staan in het zoeken naar een natuurlijke habitat in onze steden.
Om bijen aan te trekken heb je niet eens een enorme tuin nodig. Zelfs een balkon kan zich verblijden met het bezoek van talloze bijen mits de juiste beplanting en groei.
Belangrijk is dat je gedurende het ganse jaar bloeiende planten aanbiedt, dus niet alleen in de lente en de zomer maar ook gedurende de late zomer en herfst.
Heerlijk toch voor jezelf.
Ik wil gerust een suggestie doen….
In het voorjaar, sneeuwklokjes en winterakonieten, later de krokussen. De zomer kan je nog verder opfleuren met lavendel en vele andere bloemen. Het terras verrijk je met een kruidenhoekje van rozemarijn, marjolein en tijm.
En je gevel smuk je op met klimop. Voor de één een doorn in het oog, voor de ander een mooie bedekking van een afschuwelijke buitenmuur. Maar voor de bijen in de stad, een paradijs en een grote ecologische waarde. Een ding weet ik alvast zeker. “We krijgen niet alleen de stad, maar uiteindelijk ook de natuur die we verdienen” (ook dat is een citaat).
Nabilla Ait Daoud 